Δημιουργική γραφή: Απόσπασμα από το βιβλίο του συμμαθητή μας Γιώργου Κανδύλα

Απόσπασμα από το βιβλίο του συμμαθητή μας Γιώργου Κανδύλα  με τίτλο:

"ΜΕ ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΑΝ ΑΛΛΟΙ"

Τώρα κοντεύει απόγευμα και έφτιαξα ζεστό καφέ, ακριβώς το αντίθετο από αυτό που σκεφτόμουν να κάνω. Όπως το "έβαλα τάξη" που ανέφερα προηγουμένως από το "έβγαλα τάξη". Σαν πρόταση αυτολεξεί, σημαίνει ότι έκρυψα τα πάντα στο σπίτι μου και αυτό γιατί.

Το "έβαλα τάξη" δεν μπορεί να είναι το αντίθετο του "έβγαλα τάξη" όχι γιατί το ένα αναφέρεται σε συμμάζεμα και το άλλο γιατί αναφέρεται σε εκείνον που τελείωσε μια σχολική χρονιά αλλά γιατί το πρώτο σημαίνει ότι τακτοποίησα και το δεύτερο ότι έφυγα από εκεί που ήταν τακτοποιημένα ή, ότι έβαλα τα πάντα στον χώρο μου και το δεύτερο ότι έβγαλα τα πάντα.

Οι τάξεις των σχολείων είναι κυβικές. Στη μια τους πλευρά έχουν πάντα έναν πίνακα....

και τον κοιτάνε όλοι. Όλοι μέσα σ΄ αυτές είναι καθιστοί και κάποιες φορές ένας ή και δύο, είναι όρθιοι. Τον πίνακα δεν τον γουστάρει κανείς και κατά διαστήματα λίγο ως πολύ, όλοι πάμε και τον ενοχλούμε. Κρατάμε ένα ειδικό εργαλείο και μ΄ αυτό δημιουργούμε στον πίνακα όσα προβλήματα μπορούμε.

Αυτοί που είναι καθιστοί μέσα στις τάξεις δεν λένε τίποτα ή το λένε κρυφά εκτός από έναν που πρέπει να χαιρετάει τον πίνακα πριν μιλήσει. Εκείνοι που είναι όρθιοι μιλάνε συνέχεια και έντονα για να ακούσουν όλοι. Όταν ο όρθιος είναι ένας, γίνεται ό,τι θέλει αυτός εκτός κι αν ο όρθιος, μας έχει γυρισμένη την πλάτη του, ή απαγγέλλει ποίημα. Τον όρθιο που είναι φάτσα μας, τον κοιτάζουν οι περισσότεροι και μερικοί του κρύβονται. Αυτός μάλλον δεν ξέρει τίποτα γιατί τις μισές φορές αυτό που μας λέει το κοιτάζει από κάτω ενώ τις υπόλοιπες ρωτάει εμάς. Μου φαίνεται ότι δεν του κόβει γιατί όταν κάποιοι από τους καθιστούς κάνουν κάτι που το έχει δει μόνον αυτός, τότε ανεβάζει την ένταση της φωνής και παραμορφώνεται. Σε ακραίες περιπτώσεις κουνιέται σύσσωμος και σε ειδικές τον παίρνουν κάτι καλοί κύριοι.

Κάθε τάξη έχει και από έναν τέτοιο. Αυτός δεν πρέπει να ανήκει στην τάξη γιατί φεύγει συχνά και έρχεται ένας άλλος που κι εκείνος παραμένει όρθιος μα και δαύτος φεύγει και έρχεται άλλος ή και ένας απ΄ αυτούς που έχει ξανάρθει. Όταν περάσουν όλοι που μένουν συνήθως όρθιοι, οι υπόλοιποι τους βαθμολογούν προφορικά και τελικά ένας τους κερδίζει και όλοι είναι χαρούμενοι όταν έρχεται αυτός να σταθεί όρθιος στην τάξη.

   Τις πιο πολλές φορές που είμαστε μέσα στην τάξη ασχολούμαστε με τον πίνακα και κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να καταστραφεί. Είναι πολύ ανθεκτικός και δεν έχει ακουστεί ποτέ είδηση ότι κάποιος τους, χάλασε. Προκαλεί όμως σοβαρά προβλήματα σ΄ εμάς χωρίς να κάνει τίποτα. Πρέπει να είναι ισχυρό όπλο γιατί οπωσδήποτε από μικρούς μας πάνε μέσα στις τάξεις για να τον γνωρίσουμε και από τέτοια ηλικία μας εκπαιδεύουν για να τον καταστρέψουμε. Παρ όλα αυτά εκείνος κερδίζει πάντα και όταν φεύγουμε από τις τάξεις είμαστε στεναχωρημένοι και κουρασμένοι και το μυαλό μας είναι σ΄ αυτόν την υπόλοιπη μέρα, πως θα τον αντιμετωπίσουμε την επομένη.

Το μικρότερο πρόβλημα που μας προκαλεί είναι να μας λερώνει τα χέρια και το μεγαλύτερο ο Θάνατος.

Όλες οι τάξεις μαζί ανήκουν σ΄ ένα κτήριο που λέγεται σχολείο. Τα σχολεία με τη σειρά τους ανήκουν σε χωριά και δήμους κι αυτά σε πόλεις. Οι πόλεις σε χώρες και οι χώρες σε ηπείρους. Οι ήπειροι στον πλανήτη και ο πλανήτης στο ηλιακό μας σύστημα. Το ηλιακό μας σύστημα στο γαλαξία μας και αυτός με τους άλλους γαλαξίες στο σύμπαν και σύμπαν σημαίνει " Τάξη ". Και αφού σύμπαν σημαίνει " Τάξη " και έβαλα τάξη μέσα στο σπίτι μου, δηλαδή έβαλα μέσα στο σπίτι μου το σύμπαν, δηλαδή έβαλα μέσα στο σπίτι μου τα πάντα· που είναι τώρα όλα αυτά και δεν τα βλέπω;

Σε μια τάξη γνώρισα τον Κακά. Κοντός φορτηγατζής που έμεινε αμίλητος μια χρονιά. Μίλησε την επόμενη. Ήμασταν μαζί εκείνο το πρωί και αλλάζαμε βύσματα στην τηλεόραση μου. Σκοτώθηκε μετά τα μεσάνυχτα. Τηλεφώνησε η Μαρία ενώ οδηγούσα κι έκοψα.

Με όσους κάθομαι να πιω καφέ σε σπίτι, συνήθως αδιαφορώ και κάνω οτιδήποτε άλλο μέσα στο δωμάτιο εκτός από παρέα. Κοιτάω ένα βιβλίο, ανοίγω υπολογιστή, κόβω τα νύχια μου, πράματα τέτοια. Οι άλλοι μου λένε.. έλα ρε μαλάκα και έλα ρε μαλάκα, δες αυτό, δες το άλλο, έλα να κάνουμε εκείνο και διάφορα.

Ο Κακά καθόταν ώρες και κοιτούσε τηλεόραση και ΄γω ώρες έκανα τα δικά μου. Κάποιες στιγμές γυρνούσα να δω τι κάνει, πως και δεν με ενόχλησε τόσες ώρες κι έριχνα καμιά ματιά. Πρώτα είχε ας πούμε μια πολεμική ταινία, ανά διαστήματα τον άκουγα να γελάει. Μετά τελείωνε αυτή και έβαζε κινούμενα σχέδια και πάλι γελούσε. Δεν άλλαζε κανάλι, όπως πάει το πρόγραμμα. Μετά έβαζε κάτι άλλο και πάλι ανά διαστήματα γελούσε μέχρι που το διαλύαμε. Πρώτη φορά συνάντησα τέτοιο χαρακτήρα, αγνή καρδιά και αλάνι μαζί, καλό παλικάρι o Νίκος.

ΠΛΑΚΑ ΠΛΑΚΑ

Μακάρι να είχα όλα τα λεφτά του κόσμου μπροστά μου

και να τα έκαιγα και όσο τα ΄καιγα, να ΄λεγα

Κλάφτε Κλάφτε Κλάφτε Κλάφτε  Κλάφτε

και ΄γω, να κλάψω για όλους όσοι έκλαψαν

κι εκείνοι που δεν έκλαψαν, να κλάψουνε για ΄μένα

γι΄ αυτούς θα κλάψει η μάνα μου, όταν θα κλαίει εμένα

και για τη μάνα μου η βροχή.

Σφουγγάρι ο ήλιος σαν φανεί στεγνό σε μαύρη πλάκα

και μαύρο θα ΄ναι το σώμα μας

και μαύρα θα ΄ναι τα λόγια τους

δε θα φανούν στον πίνακα

θα χαραχτούν μονάχα

και θα γελούν οι μαθητές και θα ΄χουν όλα πλάκα.

Αφιερωμένο στο Νίκο Κακαγιαννακίδη