Τι περιμένουμε από το δεκαπενταμελές?

Ο θεσμός των μαθητικών συμβουλίων είναι σε εφαρμογή από το 1986, και από τότε συνεχώς εξελίσσεται, όχι απαραίτητα από τις σχετικές διατάξεις του υπουργείου παιδείας, όσο από τους ίδιους τους μαθητές και τις απαιτήσεις τους, καθώς και από τα ερεθίσματα που αυτοί δέχονται καθημερινά από την κοινωνία.

Το δεκαπενταμελές του 6^ου εσπερινού Επαλ για το σχολικό έτος 2013-14 είχε ένα πολύ σημαντικό έργο,

την διατήρηση του κοινωνικού παντοπωλείου, και την σωστή διαχείριση των πόρων αυτού. Το εγχείρημα αυτό, αποδεικνύεται εκ των ύστερων ότι, στέφτηκε με επιτυχία.  Γνωρίζουμε υστέρα από την ενημέρωση που μας έκανε η πρόεδρος του δεκαπενταμελούς στους πρόεδρους των τάξεων, ότι ένας ικανοποιητικός αριθμός μαθητών (και οι οικογένειες τους) βοηθηθήκαν ουσιαστικά με την παροχή τροφίμων και άλλων υλικών, που χρειάζονται για την καθημερινή επιβίωση τους. (αν και γνωρίζω τα νούμερα και το  τι έχει διατεθεί έως και σήμερα, δεν θα αγγίξω αυτό το λεπτό θέμα. Όποιος ενδιαφέρεται αυτά τα στοιχειά είναι διαθέσιμα). Αυτό πρέπει να τους το αναγνωρίσουμε.

περάν όμως του κοινωνικού παντοπωλείου, που σαν κίνηση και ενέργεια φαινόταν ακατόρθωτη και  υλοποιήθηκε και με άριστο τρόπο, τι άλλο πρόσφερε το δεκαπενταμελές; Κατά ποσό έχει απαξιωθεί ο θεσμός, και τι ακριβώς περιμένουμε οι ίδιοι οι μαθητές από αυτό;

Όπως κάθε διοικητικό όργανο (όπως τα διοικητικά συμβούλια) τα μαθητικά συμβούλια, έχουν την εξουσία να διαχειριστούν προβλήματα τα οποία προκύπτουν. Φυσικά για τον τρόπο επίλυσης όπως και σε κάθε  οργανωμένη και δημοκρατική κοινωνία υπάρχουν κανόνες για το πώς αυτό γίνεται, όποτε από αυτό δεν εξαιρούνται και τα μαθητικά συμβούλια. Για να αναδειχτούν όμως τα προβλήματα ώστε να διαχειριστούν και να βρεθεί λύση,  πρέπει να υπάρχει και η ενεργή συμμετοχή των μαθητών, κάτι το οποίο δεν μεταφράζεται σε αυτό που συνηθίζω να χαρακτηρίζω ως προπονητές του καφενείου (βλέπε σχολιασμό οπαδών κατά την διάρκεια αγώνα, εντός καφενείου).  Αν λοιπόν δεν υπάρχει αυτή η ενεργή συμμετοχή μαθητών τότε δεν θα τεθούν τα σημαντικά  προβλήματα. Και για να γίνω ακόμα πιο σαφής , το ότι περνάμε έναν ικανό αριθμό ωρών στον χώρο του σχολειού, από μονό του πρέπει να μας κάνει ενεργούς σε αυτή την διαδικασία.

Ένας βασικός παράγοντας για να είναι αποτελεσματικό ένα μαθητικό συμβούλιο, είναι κάθε ένα μέλος πρέπει να έχει αρμοδιότητες ως προς τα θέματα που έχουν να επιλυθούν. Παραδείγματος χάρη άλλος έχει την ευθύνη για τα υλικά που έχουν να διανεμηθούν μέσω κοινωνικού παντοπωλείου, άλλος τις πολιτιστικές δράσεις των μαθητών όπως θεατρικές παραστάσεις, χορευτικό,  κλπ,  άλλος τις εξωτερικές επιμορφωτικές και εκπαιδευτικές δράσεις,  και ούτω καθεξής. Αυτό οργανώνεται είτε κατά άτομο είτε κατά ομάδες εργασίας. Στην παρούσα φάση του δεκαπενταμελούς γνωρίζουμε ότι τα μισά μέλη του συμβούλιου είτε έχουν παραιτηθεί, είτε έχουν μεταγράφει σε άλλα σχολεία για διαφόρους λογούς, είτε είναι απλά αδιάφορα. Οι επιλαχόντες (τα μέλη δηλαδή που ψηφιστήκαν άλλα δεν μπήκαν στο συμβούλιο) δεν είναι ενήμεροι, και  ως τελικό αποτέλεσμα βρίσκεται η πρόεδρος να παλεύει μονή της με όλα, και φυσικά να διαχειρίζεται μονό τα βασικότερα ζητήματα  συμφωνά με τις δυνατότητες της.

Εν κατακλείδι τα προβλήματα του σχολειού είναι κοινά, και όχι δεκαπέντε μαθητών. Όλοι μπορούμε να πράξουμε (κατά τις δυνάμεις μας) να επιλυθούν, ως ένα βαθμό. Όλοι μπορούμε και επιβάλλεται να συμμετάσχουμε στις δράσεις.  Πρώτα από όλα πρέπει να είμαστε ενημερωμένοι. Όμως το να δηλώνεις υποψήφιος για μια θέση στο δεκαπενταμελές μαθητικό συμβούλιο έχει μια ευθύνη παραπάνω! Της ενεργής συμμετοχής, για την επίλυση των προβλημάτων και στην δημιουργία ασχολιών, δράσεων, εκδηλώσεων ώστε όλη η μαθητική κοινότητα να στηρίζεται σε σένα, αντί να σε απαξιώνει και εσένα σαν άτομο και έναν σοβαρό θεσμό που θες να είσαι μέρος του. 

Βασίλης Μουκατατζής