"Υπάρχει ελπίς λοιπόν"

Συνηθίζεται,τα ‘editorial’,ειδικά στο πρώτο τεύχος –και αυτό, είναι ένα πρώτο τεύχος-να είναι μια προσωπική αφήγηση.Λίγο εξομολογητικά,λίγο μποέμ,λίγο «πώς  γεννήθηκε το περιοδικό ή η εφημερίδα», ιστορίες από μέσα,και λοιπά τέτοια,χαλαρά και ειλικρινή.Ίσως, και μερικές, υπαγορευμένες από αίσθημα ευγνωμοσύνης,.......

τρυφερές κουβέντες για τα παιδιά που δούλεψαν σαν σκυλιά για να κρατάτε, σήμερα ,αυτή την εφημερίδα στα χέρια σας.Αυτή υποτίθεται, είναι  «η συνταγή», δεκαετίες τώρα, και δεν σκόπευα να την αλλάξω.

Το ιστορικό βάρος των ημερών ωστόσο,έχει μάζα μαύρης τρύπας.Η βαρύτητα της έλκει τα πάντα.Ακόμη και το φώς.Μοιραία ,πιο κάτω, θα πέσω κι εγώ στην παγίδα να «αναλύσω» τα χιλιοαναλυμένα…

Και η ελπίδα? Πού κολλάει? Εύλογο το ερώτημα.

Ας εξηγηθώ…

Η εφημερίδα είναι συλλογική προσπάθεια.Από το πουθενά καμιά δεκαριά άνθρωποι συγκρότησαν ομάδα και δούλεψαν για να ολοκληρωθεί αυτή η έκδοση. Όταν ο Κ.Καλπουρτζής πρότεινε αυτή τη συνεργασία-και τον ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη,με την οπoία μας περιέβαλε όλους-άρχισα να γοητεύομαι από την ξαφνική επαφή μ’έναν κόσμο που είχα ξεχάσει.Από το πάθος και το πείσμα των νέων ανθρώπων  του ΕΥΚΛΕΙΔΗ να κάνουν πράγματα.Κόντρα σε κάθε κατεστημένη αντίληψη.

Η σημερινή γενιά,είναι μια άτυχη γενιά.Γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε μέσα στη φαντασίωση της φούσκας.Και ξαφνικά μας τράβηξαν τη γη κάτω από τα πόδια.Φυσική αντίδραση θα ήταν ο κυνισμός και η ισοπέδωση...Όταν όμως… βλέπεις από κοντά τι αγώνα κάνουν κάποιοι άνθρωποι για να κρατήσουν το δημιουργικό όνειρο ΖΩΝΤΑΝΟ, αρχίζεις να «ντοπάρεσαι». Συνειδητοποιείς ότι αν τα καταφέρνουν σε αυτό το περιβάλλον, τότε ΝΑΙ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ….

Παράλληλα,ξαναμοιράστηκα  την αίσθηση του ‘ανήκειν’ σε μία ομάδα με κοινές αξίες,όραμα και στόχους.

Είμαι απόλυτα πεπεισμένη πλέον. Η δύναμη της ομάδας υπερβαίνει κατά πολύ το άθροισμα των μονάδων…Πάλι ΕΛΠΙΔΑ….

Επιβεβαίωση έρχεται και από τη θεματική των δραστηριοτήτων του σχολείου μας…Και εδώ νέοι άνθρωποι κάνουν νέα πράγματα,κυνηγούν όνειρα,συγκροτούν ομάδες,παρουσιάζουν κάτι καινούργιο, ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ.

Είτε δημιουργούν μια ομάδα χορευτικού , μια χορωδία, είτε ένα σύγχρονο καφενείο για αυτούς που θέλουν να περάσει δημιουργικά ο χρόνος τους πριν χτυπήσει το κουδούνι…,είτε ετοιμάζουν μια  παρουσίαση για κάποιες σημαντικές μορφές της λογοτεχνίας.

Σε πείσμα της «μίζερης χώρας μας» ή της «μοίρας μας της σακατεμένης».

Για να μπείτε πάντως και λίγο στη θέση μου,προσπαθήστε να το συνδυάσετε όλο αυτό και με μία αίσθηση ευθύνης για τη θετική αποδοχή που περιμένεις  από την έκδοση του πρώτου τεύχους….ΕΛΠΙΔΑ τέταρτη!

ΕΛΠΙΔΑ  Πέμπτη άρα..Άνθρωποι που βάζουν κάτω το κεφάλι και  ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ αρκετές ώρες την ημέρα, προκειμένου να μετατρέψουν το ΟΝΕΙΡΟ  ΣΕ  ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ….Που παίρνουν το ρίσκο να ξεκινήσουν σήμερα κάτι καινούργιο,δίνοντας ΕΥΚΑΙΡΙΑ  ΚΑΙ  ΒΗΜΑ  ΚΑΙ  ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ.Καλή ανάγνωση….

Νοχουτίδου Μένια